01 mayo 2008

fa' de me chello che vuó'

Enhorabuena vengáis, mayo,
el mejor mes de todo el año.

(En el Vocabulario de Correas)

* * *

Era de maggio e te cadéano 'nzino,
a schiocche a schiocche, li ccerase rosse...
Fresca era ll'aria e tutto lu ciardino
addurava de rose a ciento passe...

Era de maggio, io no, nun mme ne scordo,
na canzone cantávamo a doje voce...
Cchiù tiempo passa e cchiù mme n'allicordo,
fresca era ll'aria e la canzone doce...

E diceva: “Core, core!
core mio, luntano vaje,
tu mme lasse, io conto ll'ore...
chisà quanno turnarraje!”

Rispunnev'io: “Turnarraggio
quanno tornano li rrose...
si stu sciore torna a maggio,
pure a maggio io stóngo ccá...

Si stu sciore torna a maggio,
pure a maggio io stóngo ccá.”

E só' turnato e mo, comm'a na vota,
cantammo 'nzieme lu mutivo antico;
passa lu tiempo e lu munno s'avota,
ma 'ammore vero no, nun vota vico...

De te, bellezza mia, mme 'nnammuraje,
si t'allicuorde, 'nnanz'a la funtana:
ll'acqua, llá dinto, nun se sécca maje,
e ferita d'ammore nun se sana...

Nun se sana: ca sanata,
si se fosse, gioja mia,
'mmiez'a st'aria 'mbarzamata,
a guardarte io nun starría!

E te dico: “Core, core!
core mio, turnato io só’...
Torna maggio e torna 'ammore:
fa' de me chello che vuó'!

Torna maggio e torna 'ammore:
fa' de me chello che vuó'!”

(Salvatore Di Giacomo)

* * *

Doy mis mayos futuros, los que sean,
por un día de mayo de dos mil.

(Mayo de 2003, entre Cairoli y Cordusio)

Etiquetas: , , ,

19 Comments:

Blogger E. G-Máiquez said...

Ben vennas, mayo, et con alegría;
poren roguemos a Santa María
que a seu Fillo rogue todavía
que el nos guarde d’err'e de folía.
Ben vennas, Mayo, et con alegría…

Cerverí de Gírona

01 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Somos también en mayo tus lectores.

01 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Muy bonita selección de mayos, Julio. Gracias.

Y la balada napolitana, cómo la canta Battiato. Ese cambio de cadencia entre "fresca era ll’aria e la canzone doce...
E diceva: “Core, core!
core mio, luntano vaje..."
¿Sabes que otra vez la han vuelto a colgar en youtube?

Feliz mes en el que eres.

01 mayo, 2008  
Blogger Juan Antonio González Romano said...

Modestamente, aporto los versos del Libro de Alexandre:
El mes era de mayo, el tienpo glorïoso,
cuando fazen las aves un solaz deleitoso;
son cubiertos los prados de vestido fermoso:
da sospiros la dueña la que non ha esposo.

Tienpo dulce e sabroso pora bastir casamientos,
porque lo tenpran las flores e los sabrosos vientos:
cantan las donçelletas suyos mayos a conventos,
fazen unas a otras buenos pronunçiamientos.

Caen en el sereno las buenas ruçiadas,
entran en flor las mieses, ca son ya espigadas,
fazen las dueñas triscas, en camisas delgadas:
estonçes casan algunos que después se mesan las barvas.

Andan moças e viejas bueltas en amores,
van a coger por la siesta a los prados las flores,
dizen unas a otras buenos pronunçiadores
e aquellos más tiernos tiénense por mejores...

01 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

y para los no políglotas??
nos morimos por una traducción...

01 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Luminosa, radiante, vital entrada, como corresponde a mayo. Pero… cuidado, amigo Fausto, quiero decir, Julio, con la oferta final: ¡es toda una tentación para Mefistófeles!

Un abrazo, “amigo en mayo”.

01 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Para Anónimo, esta traducción bastante literal, aunque con el segundo verso tengo mis dudas:

Era mayo y caían en tu regazo, / a racimos, las cerezas rojas... / El aire era fresco y todo el jardín / olía a rosas a cien pasos... // Era mayo, no, no me olvido: / cantábamos una canción a dos voces... / Cuanto más tiempo pasa, más me acuerdo de ello: / fresco era el aire y la canción dulce. // Y decía: “Corazón, corazón, / corazón mío, te vas lejos; / tú me dejas, yo cuento las horas... / ¡Quién sabe cuándo volverás!” // Yo respondía: “Volveré / cuando vuelven las rosas... / Si esta flor vuelve por mayo, / también por mayo yo estaré aquí... // Si esta flor vuelve por mayo, / también por mayo yo estaré aquí... // Y he vuelto y ahora, como entonces, / cantamos juntos el motivo antiguo. / Pasa el tiempo y el mundo cambia, / pero el verdadero amor sigue su camino. // De ti, hermosura mía, me enamoré, // si recuerdas, delante de una fuente: / el agua, dentro de ella, no se seca nunca, / y herida de amor nunca se cura... // No se cura, porque / si se curase, gozo mío, / en medio de este aire perfumado, / no estaría mirándote. // Y te digo: “Corazón, corazón, / corazón mío, he vuelto... / Vuelve mayo y vuelve el amor: / haz de mí lo que quieras. // Vuelve mayo y vuelve el amor: / haz de mí lo que quieras.”

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Hermoso Cerverí, Enrique. Gracias.

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Gracias, José Ignacio. Este mes no es para estar, sino para ser.

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Y cuando dice: "Nun se sana: ca sanata..." Es una delicia oírsela cantar a Battiato, Crista. Gracias por esa "metafísica" felicitación.

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

Nada modesta esa aportación, José Antonio. Es mayo en estado puro.

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

¡Los peligros de la hipérbole, Antonio! Otro abrazo de tu amigo en mayo.

02 mayo, 2008  
Blogger samsa777 said...

En efecto: el mes entre los meses.

Un beso.

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

"...
Matómela un ballestero,
¡Déle Dios mal galardón!"

02 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

qué preciosidad!!!no sabes cuánto te lo agradezco, mucho mejor así, sin duda. por algo existen las ediciones bilingües!!
por cierto, el poema de " que por mayo era por mayo.." me lo tuve que aprender cuando estaba en el colegio y me ha hecho mucha ilusión ver la alusión del comentarista porque lo he tenido en mente toda la semana, qué maravilla la memoria de niños, no se olvida nunca.

02 mayo, 2008  
Blogger Jesús Beades said...

En mayo cuántas cosas me hacen falta.
El tiempo, como sangre, se me agolpa
ante los ojos del mirar inquieto.
Lo que me gusta más de mayo ardiente,
es que no pienso en mayo, ni lo añoro.
Sólo soy una estatua apenas viva,
los pájaros se acercan y me tocan,
para marcharse luego. Yo me quedo
en este cementerio de azucenas,
en que me hacen falta tantas cosas,
en que me falta todo menos mayo,
ante los ojos del mirar inquieto.

02 mayo, 2008  
Blogger Juan Manuel Macías said...

¡Qué preciosos versos! Yo aportaría a Miguel Hernández, con aquel terceto:

¡Ay querencia, dolencia y apetencia!:
tus sustanciales besos, mi sustento,
me faltan y me muero sobre mayo.

02 mayo, 2008  
Blogger Adaldrida said...

en mayo estuve en Roma y vi torres: pensé en ti.

09 mayo, 2008  
Anonymous Anónimo said...

¡Qué suerte, Rocío! Gracias.

09 mayo, 2008  

Publicar un comentario

<< Home